Cechy w Mehlsack

Cechy w Pieniężnie

  Podobnie jak w innych niemieckich miastach, także w Pieniężnie rzemieślnicy zrzeszali się
w cechach. Istniał cech piekarzy, rzeźników, stolarzy, cech kowali i kołodziei, szewców i krawców oraz cech mieszany, do którego należeli hydraulicy, ślusarze i instalatorzy. Zrzeszenia rzemiosł budowlanych, malarzy i innych rzemieślników znajdowały się w Braniewie (Braunsberg). Niestety upadek miasta sprawił, że zniszczeniu uległy ich urządzenia, sprzęty i symbole - tj. skrzynia cechu i puchar powitalny „Willkomm” -, jak również cała dokumentacja.

Cech piekarzy w Pieniężnie

    Mimo wszelkich dołożonych starań nie udało się uzyskać bliższych informacji o tym cechu. Wiadomo jednak, że taki cech istniał i kierował się równie rygorystycznymi zasadami i tradycjami co cech rzeźników.

Cech kowali w Pieniężnie

 Mimo braku dokumentów wskazujących dokładną datę założenia cechu, uważa się, że powstał on w 1631r. Pochodząca z tego roku pieczęć stanowi jedyną wskazówkę. W dniu rzemieślnika 1931r. cech kowali obchodził 300. rocznicę powstania. Z tej okazji zorganizowano duży pochód itp. zabawy. Po zakończeniu oficjalnej części obchodów, kowale zapewne jeszcze spotkali się przy wspólnym stole, aby napić się z kielicha powitalnego zwanego „Willkomm” i cechowych kubków. Były to wysokie naczynia z gładkimi ściankami, bez dedykacji lub daty.

 Warto także wspomnieć, że członkowie cechu kowali i cechu kołodziejów, łączyli swe siły gdy przyszło im pochować jednego z kamratów lub kogoś z jego rodziny. Wówczas wspólnie niesiono zmarłego/zmarłą do grobu. Całuny oraz inne przedmioty sakralne przechowywano w skrzyni kowala cechmistrza.

 Profesor Röhrich wysłał do regionalnego muzeum w swojej dawnej ojczyźnie dokumenty cechu pochodzące z XVII w., księgę oprawioną w świńską skórę z XVIII w. oraz starą pieczęć
z 1631r.

Cech kołodziejów w Pieniężnie

 Cech kołodziejów prawdopodobnie powstał w tym samym czasie co cech kowali, a więc w 1631r. Obrzędy odprawiane corocznie w noc zapustną wyglądały w obu cechach podobnie. Rzemieślnicy obu cechów od samego początku starali się ze sobą współpracować, w końcu po części byli od siebie zależni. Niemniej jednak cech kołodziejów miał własny corocznie wybierany zarząd. Rzemieślnicy posiadali także skrzynię, kielich powitalny „Willkomm” i tym podobne przybory.

Do cechu należeli samodzielni kołodzieje z całej gminy Pieniężno, a więc również rzemieślnicy z okolicznych wsi.

  W 1897r. założono Izbę Rzemieślniczą w Królewcu /Handwerkskammer Königsberg Pr./,
do której przyłączył się także cech kołodziejów z Pieniężna. W 1933r. cechy z poszczególnych miast połączono w jeden cech powiatowy.

*

 W tym miejscu należałoby jeszcze wspomnieć o codziennym życiu lokalnych stolarzy, szewców i krawców oraz o cechu mieszanym. Niestety, także w tym przypadku nie udało się dotrzeć do odpowiednich źródeł.

 Wiadomo jednak, że również te cechy tworzyły tzw. stowarzyszenia pogrzebowe. W ten sposób zobowiązywano członków do godnego pożegnania zmarłego towarzysza (lub kogoś z jego rodziny). Cech szewski i cech krawiecki oferowały także usługi pogrzebowe dla mieszkańców Pieniężna nie będących rzemieślnikami, w tym przypadku pobierano jednak odpowiednią opłatę.