Narodowy Dzień Pamięci "Żołnierzy Wyklętych"
W hołdzie „Żołnierzom Wyklętym” — bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienie dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu...
Dz.U. z 2011 nr 32 poz. 160
Dnia 1 marca o godz. 17:00 zostanie odprawiona msza św. w kościele parafialnym p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła w Pieniężnie w intencji "Żołnierzy Wyklętych".
W tym roku 1 marca po raz czwarty obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Dzień ten został ustanowiony w 2011 r. przez parlament i poświęcony jest pamięci żołnierzom antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia, którzy przeciwstawiali się próbie narzucenia reżimu ZSRR w latach 1940 – 1950, a nawet na początku lat 60. ubiegłego stulecia w Polsce. Święto to jest wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji, za nieugiętą postawę patriotyczną oraz za świadectwo męstwa i przelaną krew w obronie Ojczyzny. Data Narodowego Dnia Pamięci - 1 marca, nie jest przypadkowa, bowiem upamiętnia rocznicę stracenia z rąk funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa kierownictwa IV Komendy Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość". 1 marca 1951 r. szefowie IV Zarządu Głównego ppłk Łukasz Ciepliński, mjr Adam Lazarowicz, por. Józef Rzepka, kpt. Franciszek Błażej, por. Józef Batory, Karol Chmiel i mjr Mieczysław Kawalec ponieśli śmierć w stołecznym więzieniu przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie.
„Żołnierzami Wyklętymi” nazywano żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego, którzy walczyli z sowiecką okupacją. Oni – wyklęci przez komunistyczny system, nie złożyli broni, chowając się w lasach bronili miejscowej ludności przed terrorem, kradzieżami i gwałtami MO, UB i NKWD. Podziemie niepodległościowe na skutek braku reakcji aliantów na komunistyczne fałszerstwo, świadomi tego, że ich szanse na zwycięstwo były znikome, zmuszeni byli przyjąć od komunistycznych władz tzw. „amnestię”, która następnie okazała się fałszywą pułapką. Śledzono, więziono i mordowano wszystkich tych, którzy się sprzeciwiali - a oni jedynie pragnęli żyć w pokoju. Zatrzymani żołnierze po codziennych przesłuchaniach połączonych często z biciem zmuszani byli do podpisywania dokumentów potwierdzających „zbrodnie”, które w ogóle nie miały miejsca. W zamian za ofiarną walkę w obronie o Niepodległość Ojczyzny ginęli. Jedni z bronią w ręku, inni haniebnie więzieni i po okrutnych śledztwach przechodzili pokazowe procesy, które kończyły się oczywistym wyrokiem - karą śmierci. Skazany ze związanymi z tyłu rękoma, prowadzony był wieczorem, przez dziedziniec, przez strażników i pomiędzy magazynem a łaźnią więzienną następował strzał w tył głowy. Straconych chowano w bezimiennych grobach, które do dzisiejszego dnia są jeszcze niezidentyfikowane. Koniec zbrojnego oporu „Żołnierzy Wyklętych” nastąpił wówczas, gdy zastrzelono sierż. Józefa Franczaka ps. „Lalek” w Majdanie Kozic Górnych 21 października 1963 r.
Przez wiele lat podczas komunistycznej dyktatury robiono wszystko, aby na świat nie wyszła prawda o pokornych i niezłomnych bohaterach polskiego podziemia niepodległościowego. Często zacierano ślady i pamięć o ludziach, którzy walczyli z sowietyzacją Polski po II wojnie światowej. Dzisiaj jednak, dzięki Instytutowi Pamięci Narodowej i innych organizacji oraz środowisk, pokruszono mur wielkiego kłamstwa i przywraca się godność „Żołnierzom Wyklętym”. Ustalenie 1 marca dniem pamięci, jest formą uczczenia ich walki i ofiary, ból i cierpienia za ich przelaną krew w obronie Ojczyzny.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Narodowy_Dzień_Pamięci_„Żołnierzy_Wyklętych”
Data dodania 28 lutego 2014