Wyszukiwanie zaawansowane

Spółdzielnia Mleczarska Pieniężno / Molkereigenossenschaft Mehlsack G.m.u.H. / została założona w 1895r. O ile mi wiadomo założyli ją ówczesny administrator dworca kolejowego Fraaß i ziemianin Müller z Różynki ( Rosengarth ). Budynek mleczarni wzniesiono przy ul. Dworcowej 14 ( Bahnhofstraße 14 ). Działalność spółdzielni miała obejmować: przetwórstwo mleka, produkcję wysokiej jakości produktów mlecznych oraz ich sprzedaż.

  Skala problemów społecznych w opinii dzieci, młodzieży oraz dorosłych mieszkańców Miasta i Gminy Pieniężno.

Pieniężno było małym miasteczkiem o charakterze rolniczym, stąd też większość z 13 działających tutaj zakładów przemysłowych dopasowywało swą działalność do potrzeb rolniczo-chłopskiej okolicy, reszta zajmowała się branżą budowlaną.

W czasopiśmie „Landvolk im Sattel” / tł. „Rolnicy w siodle” / z 11 czerwca 1939r. nasz rodzimy poeta Paul Klingenberg opisuje strukturę oraz historię owej stadniny w następujący sposób: Gdy dawniej mówiono o wschodniopruskiej hodowli koni, rozumiano pod tym pojęciem jedynie szlachetne konie gorącokrwiste. Nie wiedziano wówczas, że rolnicy już od dłuższego czasu z powodzeniem prowadzili na tym terenie hodowlę koni zimnokrwistych. Dopiero po założeniu w 1914r. przez związek hodowli koni księgi ewidencyjnej ciężkich koni roboczych, regionalni hodowcy zaczęli zyskiwać rozgłos.

W Kancelarii Notarialnej przy Sądzie Rejonowym w Pieniężnie przez wiele lat urzędował pan Walter Reichelt, adwokat i notariusz. Jednak pan Reichelt był także żywo zainteresowany losami miasta. Jako członek magistratu, przez wiele lat służył mu słowem i czynem. W dużej mierze uczestniczył w podejmowaniu przez magistrat decyzji natury prawnej. Tak czynił aż do swojej śmierci w dniu 26 kwietnia 1933r. Jeszcze w roku 1930 działalność rozpoczął drugi adwokat o nazwisku Bange. Po śmierci pana mecenasa Reichelta objął pieczę nad Kancelarią Notarialną przy Sądzie Rejonowym w Pieniężnie.

Urząd Pocztowy w Pieniężnie należał co prawda do państwa, lecz w odróżnieniu od licznych filii był jednostką samodzielną. Nazwa „urząd pocztowy” pojawiła się dopiero po I wojnie światowej, wcześniej używano zwyczajowego określenia „poczta”.

O państwowej kolei wraz z jej terminalem towarowym i Urzędzie Kolejowym w Pieniężnie, opowiada techniczny inspektor kolei państwowej Hermann Pierstorff oraz naczelny kierownik dworca kolejowego Fritz Woska

Pieniężno nie posiadało pływalni z prawdziwego zdarzenia. Stowarzyszenie gimnastyczne ustawiło co prawda małą przebieralnię nad brzegiem górnej Wałszy, w ogrodach przy ulicy Wassergasse / przedłużenie obecnej ul. Rynek przecinające ul. Wolności /, jednak młodzież kąpała się tu bez jakiejkolwiek opieki. Rzeka przez lata pochłonęła wiele młodych istnień. Aby zapobiec kolejnym wypadkom, należało zorganizować otwartą pływalnię spełniającą wszystkie wymogi bezpieczeństwa.

Po zakończeniu budowy sieci kanalizacyjnej zaczęto zastanawiać się nad pozostałymi projektami, których realizacja z biegiem czasu stawała się coraz pilniejsza. Niebawem magistrat podjął decyzję o utworzeniu nowego etatu – miejskiego inspektora budowanego.