Wyszukiwanie zaawansowane

Szanowni Rodzice, wcześniejsze rozpoczęcie nauki to wcześniejsze rozpoczęcie procesu wyrównywania szans edukacyjnych. W szkole na dziecko czekają nowe wyzwania a ponadto edukacja eliminuje monotonność poprzez rozwój zdolności i zainteresowań.

Przegląd Piosenki Poświęconej Papieżowi Janowi II

23 kwietnia 2012 r. o godz. 15.30 w Przedszkolu (przy ul. Sadowej 3) odbędzie się spotkanie z psychologiem Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Braniewie. Temat spotkania:  ”Dziecko 6-letnie w szkole”. Na spotkaniu poruszane będą zagadnienia związane między innymi z odpowiedzią na pytanie: Kiedy dziecko można posłać do klasy pierwszej?  Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy.

  Stowarzyszenie "VitaVas" z Pakosz zaprasza uczniów szkół podstawowych do wzięcia udziału w konkursie literacko-plastycznym "Matka-serce rodziny".

W artykule czasopisma „Ermländer Osterbrief” z 1951r. rodzeństwo A. opisuje stan doliny Wałszy po klęsce z 1945r.

Kilka dni temu, ku mojemu ogromnemu zdziwieniu, otrzymałam od Pana list. Postaram się zdać Panu krótką relację z życia w zniszczonym Pieniężnie. Wraz z rodzicami uciekliśmy z miasta w dniu 10 lutego 1945r., doszliśmy aż do Kartuz ( Karthaus ). Po zajęciu miasta przez Rosjan zostaliśmy wysłani z powrotem do Pieniężna – 180km marszu – gdzie moja rodzina dotarła 2 kwietnia 1945. Mnie po drodze zatrzymano i zmuszono do pracy, dlatego dołączyłam do nich dopiero w połowie maja. Miasto wyglądało okropnie; większość budynków spłonęła lub została zrównana z ziemią.

Arcykapłan Mattern, który przeniósł się z Gdańska ( Danzig ) z powrotem do Pieniężna, zdaje relację z czasu, który spędził do 4 listopada 1946 wśród Rosjan i Polaków. Prezentuje nam obraz zniszczonego wojną miasta.

Jako właściwą datę upadku naszego drogiego miasta należy uznać dzień 10 lutego 1945r. Co prawda już 5 lutego miasto znalazło się pod ostrzałem wrogiej artylerii i samolotów, to jednak duża część mieszkańców nie zamierzała go opuścić (kobiety i dzieci zostały już ewakuowane koleją) – wszyscy wiedzieli, że droga prowadzi w nieznane. Wielu wmawiało sobie: Jeżeli umierać, to w ojczyźnie! Jednak 10 lutego niemieckie wojsko wezwało ludność cywilną do bezwarunkowego opuszczenia miasta. Zostali jedynie nieliczni, najczęściej ze względu na podeszły wiek, zapewne spoczywają teraz gdzieś w ojczystej ziemi.